«Εκ νυκτός ορθρίζει το πνεύμα μου προς Σε»
Κι απόψε παλεύω μαζί Σου...
Ο όρθρος χάραξε στα χιόνια των ονείρων
Κοντεύει να ξημερώσει στα λημέρια των λουλουδιών
Η κούραση βαραίνει στα ξάγρυπνα μάτια μου
Κι όμως εγώ, παλεύω μαζί Σου.
Κοίταξε!
Κοίταξε πως ζητάω το βλέμμα Σου το πατρικό
πατέρα των πνευμάτων, κοίταξε
πώς απ' τον αγώνα τον σκληρό
κάθιδρο έγινε το κορμί
κοίταξε τα μουδιασμένα μέλη
τα χείλη
τα χλωμά
τα διψασμένα χείλη των ματιών,
πώς διψούν, πως οσμίζονται,
πως θέλουν να ενωτισθούν
ένα των χεριών Σου νεύμα μυστικό! Κοίταξε!
Όμως, Εσύ, Πατέρα των πνευμάτων
Απών με την παρουσία Σου
Παρών με τη σιωπή Σου
Με της σιωπής Σου την άπειρη σιωπή
ανδράποδο θέλεις να με κρατείς κοντά Σου.
Δε θα σ' αφήσω τώρα που στη σαγήνη Σου μ' έπιασες,
πριν μ' ένα νεύμα, μ' ευλογήσει το χέρι Σου το πατρικό
(όπως ο άγγελος του Ιακώβ ευλόγησε).
Εκ νυκτός ορθρίζει το πνεύμα μου προς Σε...
Ξημερώνει.
Κι όμως εγώ, ακόμα παλεύω μαζί Σου...