HEKTOR: Δεν θα ήταν καλύτερα αν ο Δημιουργός Θεός έφτιαχνε έναν παραδεισένιο κόσμο χωρίς κινδύνους και λύπες; Ποιος ο λόγος να έχει γίνει κόλαση η ζωή επάνω στη γη; Γνωρίζουμε την απάντηση μα δεν είναι αρκετή.
Το μόνο ΠΑΡΑΔΕΚΤΟ είναι πως Κάποιος δημιούργησε τα πάντα. Είναι φύση αδύνατον οι άνθρωποι, τα ζώα, τα φυτά και οι θαλασσιοι οργανισμοι να έγιναν από μόνα τους ύστερα από εκατομμύρια έτη μέσα από μια αρχέγονη σούπα.
Τα τόσες χιλιαδες τυχαία γεγονότα "εξελιξης" δεν καταλήγουν ποτέ σε πανσοφα δημιουργήματα ετσι επειδη κάτι θετικό συναιβει ώστε να φτάσει το φυτικό και ζωικό βασίλειο στην σημερινή του μορφή.
Και το ερώτημα παραμένει: Πού βρίσκεται αυτή τη στιγμή ο Δημιουργός των πάντων;
Αγαπητέ κύριε HEKTOR,
Ευχαριστώ που διαβάσατε το άρθρο μου και για τα σχόλιά σας. Βέβαια, εγώ εξετάζω εκεί άλλο ζήτημα, αλλά αυτό που θίγετε έχει σχέση. Απ’ ό,τι κατάλαβα συμφωνείτε ότι υπάρχει δημιουργός που δημιούργησε τα πάντα όσα υπάρχουν εδώ στη γη, φυτά, ζώα, άνθρωπο, δεν είναι δυνατόν να έγιναν μόνα τους από μια αρχέγονη σούπα, και τυχαία γεγονότα… Σύμφωνοι.
Παραδείσιο κόσμο έκανε ο Θεός χωρίς λύπες (Άλλωστε παράδεισος σημαίνει ‘κήπος ευχαρίστησης’. Το χωρίς κινδύνους όμως, θα σήμαινε ότι θα έπρεπε να μην κάνει έλλογα όντα, δυνάμενα να κάνουν καλή ή κακή χρήση της ελευθερίας τους. Αν δεν τους έκανε έτσι, τότε θα είχαμε μόνο ζώα και φυτά (Γεν. κεφ. 1 και 2).
Ευθύνεται άραγε, ο Θεός που ο Σατανάς, ένας αριθμός αγγέλων και οι πρώτοι μας γονείς έκαναν κακή χρήση του αυτεξουσίου τους; Ευθύνεται ο Θεός που δεν ζήτησαν συγνώμη για την επανάστασή τους, αναγνωρίζοντας το λάθος τους; Ο Θεός όπως δείχνει το εδ. Γέν. 3:15 ευθύς εξ αρχής, διακήρυξε το σκοπό του να συντρίψει την κεφαλή του όφεως (σατανά), αφού προηγηθεί το αντίδοτο – αντίλυτρο. Το κέντημα της φτέρνας του υποσχόμενου μεσσία – λυτρωτή έγινε με τη σταυρική του θυσία. Το πρώτο μέρος της εκπληκτικής αυτής προφητείας εκπληρώθηκε. Προς την εκπλήρωση του δεύτερου μέρους, στη Β’ παρουσία του Χριστού, εργάζεται ο Θεός, σιωπηλά και αθόρυβα συνάγοντας το σίτο (Ματθ. 13:30 επ.).
Εδώ, λοιπόν, βρίσκεται ο Δημιουργός των πάντων. Επεξεργάζεται, αθέατα, αθόρυβα το σκοπό του, τη σωτηρία του ανθρώπου μέσω της Βασιλείας του, που μεταξύ άλλων είναι να ενοποιήσει και να συγκεφαλαιώσει τα πάντα, τα εν ουρανοίς και τα επί της γης (Εφεσ.1:10) προετοιμάζοντας νέους ουρανούς και νέα γη εν οις δικαιοσύνη κατοικεί (Β’ Πετρ. 3:13 και Αποκ. 21:3-5). Η υπόσχεση του Θεού είναι να εξαλείψει το δάκρυ, τον πόνο, το πένθος, το θάνατο… ‘Ιδού ποιώ νέα τα πάντα!’ Δεν ωφελεί να αδημονούμε. Εάν πιστεύουμε στο Θεό, τότε μπορούμε να εμπιστευτούμε στις ενέργειες και τις υποσχέσεις του, παρά την κόλαση που δημιούργησε στη γη ο άνθρωπος.