Επικρατεί σήμερα ευσεβισμός στο θρησκευτικό χώρο. Ενοχές κανόνες. Το ευαγγελικό μήνυμα της αγάπης έχει αλλοιωθεί;
Για τη νηστεία, πόσο σημαντική είναι να την κρατάμε; Κάποιοι πιστεύουν ότι κυρίως είναι η εντολή της αγάπης που οφείλουμε να τηρούμε. Δίνουν νόημα στη νηστεία θέτοντας την ελεημοσύνη σαν βάση της νηστείας... Άλλοι λένε δεν έδωσε εντολή τη νηστεία άμεσα ο Χριστός. Τι απαντάμε;
Το χωρίο Μάρκος 2:18-22* για τη νηστεία πως το εκλαμβάνουμε; Πρέπει να δούμε το ιστορικό πλαίσιο;
Πρέπει να βιώσουμε το Θεό σαν αγάπη και όχι σαν δικαστή γιατί γεμίζουμε ενοχές και όλα γίνονται κανόνες τύψεις...
* 18 Καὶ ἦσαν οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ Φαρισαῖοι νηστεύοντες. καὶ ἔρχονται καὶ λέγουσιν αὐτῷ· διὰ τί οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ μαθηταὶ τῶν Φαρισαίων νηστεύουσιν, οἱ δὲ σοὶ μαθηταὶ οὐ νηστεύουσιν; 19 καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· μὴ δύνανται οἱ υἱοὶ τοῦ νυμφῶνος ἐν ᾧ ὁ νυμφίος μετ’ αὐτῶν ἐστιν νηστεύειν; ὅσον χρόνον ἔχουσιν τὸν νυμφίον μετ’ αὐτῶν οὐ δύνανται νηστεύειν. 20 ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι ὅταν ἀπαρθῇ ἀπ’ αὐτῶν ὁ νυμφίος, καὶ τότε νηστεύσουσιν ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. 21 Οὐδεὶς ἐπίβλημα ῥάκους ἀγνάφου ἐπιράπτει ἐπὶ ἱμάτιον παλαιόν· εἰ δὲ μή, αἴρει τὸ πλήρωμα ἀπ’ αὐτοῦ τὸ καινὸν τοῦ παλαιοῦ καὶ χεῖρον σχίσμα γίνεται. 22 καὶ οὐδεὶς βάλλει οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς· εἰ δὲ μή, ῥήξει ὁ οἶνος τοὺς ἀσκοὺς καὶ ὁ οἶνος ἀπόλλυται καὶ οἱ ἀσκοί· ἀλλ’ οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς καινούς.
Όντως επικρατεί ευσεβισμός, και δυστυχως το ευαγγελικό μήνυμα της αγάπης τόσο προς τον Θεό όσο και προς τον πλησίον, εφαρμόζεται από λίγους.
Όσο για τη νηστεία, το Μάρκος 2:18-22 δεν αναφέρεται στην τήρηση κανόνων σχετικά με τη νηστεία που αναπτύχθηκαν από τους πατέρες της εκκλησίας, από τον 4ο αι. κυρίως μ.Χ. (π.χ. σαρανταήμερη νηστεία προ του Πάσχα), διότι ο Ιησούς έδειξε ότι δεν βλάπτουν τα εισερχόμενα αλλά τα εξερχόμενα και κατάργησε τις διατάξεις του μωσαϊκού νόμου (βλ. Μάρκος 7:15. Όπως σημειώνει ο ευαγγελιστής, τούτο το είπε ο Ιησούς «καθαρίζων πάντα τα βρώματα»). Η εκκλησία αργότερα επέστρεψε και υιοθέτησε στοιχεία του μωσαϊκού νόμου, μεταξύ των οποίων και τη νηστεία, φοβούμενη ότι θα μπορούσε να εξελληνιστεί πλήρως από τις συνεχείς επιδράσεις που δεχόταν από τους Έλληνες φιλοσόφους, τις σχολές τους και το Γνωστικισμό. Αυτά τα θέματα είναι γνωστά και αναγράφονται στα σχετικά εγχειρίδια της εκκλησιαστικής ιστορίας.
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι εάν κάποιος θέλει προαιρετικά να νηστεύει είναι εσφαλμένο, εφόσον όμως συνοδεύεται με μελέτη και προσευχή, δηλ, εφόσον η νηστεία του προσφέρει στοιχεία πνευματικής ανάτασης.
Φυσικά και πρέπει να βιώσουμε τον Θεό σαν αγάπη και περισσότερο σαν πατέρα και ιατρό που καλύπτει και θεραπεύει, παρά σαν βλοσυρό δικαστή. Αυτό βέβαια δεν αναιρεί το γεγονός ότι είναι και (δίκαιος) κριτής και γνωρίζει τα πάντα και ερευνά «νεφρούς και καρδίαν». Πάνω απ’ όλα στις πράξεις μας και στη συμπεριφορά μας μετράει το ελατήριο, όπως έδειξε ο Ιησούς στην επί του όρους ομιλία.
Για περισσότερα βλέπετε το άρθρο «Πρώτα απ’ όλα, τι κάθομαι και συζητάω… μαζί σας;», στον υπότιτλο «Αμαρτία-ενοχή-τιμωρία».