Ο Δημήτρης Τσινικόπουλος είναι ερευνητής, μελετητής, δημοσιογράφος και ζει και εργάζεται ως μαχόμενος δικηγόρος στη Θεσσαλονίκη. Έχει πλούσιο και πολύχυμο έργο και είναι επίσης γνωστός από τις σημαντικές του εισηγήσεις σε συνέδρια καθώς και για τα άρθρα του σ’ εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά, είναι δε και εξαίρετος μεταφραστής βιβλικών κειμένων. Οι «Αφορισμοί για την Αγάπη», (Ίαμβος, Αθήνα, 2005) σηματοδοτούν άλλη μια άξια λόγου και επαίνου εργασία του πού κατανέμεται σε δύο ενότητες-άξονες αναφοράς. Στην πρώτη ενότητα έχουμε ενδιαφέρουσες καταθέσεις για τον έρωτα, την οπτική γωνία θέασής του από έναν ποιητή, τις ξεχωριστές αφετηρίες και συνιστώσες πού διακρίνουν το ερωτικό στοιχείο, τη θέση του ανθρώπου ως πομπού και δέκτη, το πώς φουντώνει και το πώς εξαλείφεται το συναίσθημα τούτο, το σαρκικό στοιχείο και η αντιμετώπισή του, κι ολ’ αυτά μ’ έναν λόγο αφοριστικό, διάφανο, συμπυκνωτικό και πρωτότυπο. Δείγμα γραφής:
«Η κατάληξη ενός έρωτα
είναι ορατή εξαρχής.
Μόνον που δεν την βλέπουν
Οι εραστές εξαρχής».
Ή ακόμη
«Οι εραστές μοιράζονται
το αίμα που περνά
απ’ τα μυστικά περάσματα της καρδιάς».
Στη δεύτερη ενότητα-μέρος, έχουμε τους αφορισμούς για την αγάπη πού είναι κάτι πιο μεγάλο και πιο βαθύ. Εδώ ο ποιητής με κείμενα που είναι κάτι ανάμεσα σε ποίηση και φυσικό στοχασμό καταθέτει πλούσιο τον όβολό του με λόγο διάφανο, καίριο, ολοκληρωμένο μέσα σε λίγους μόνο στίχους-αράδες κι αυτά είναι το μεγάλο προσόν του βιβλίου. Δείγμα γραφής:
«Ν’ αγαπάς τον πλησίον σου σαν
τον εαυτό σου είναι πολύ δύσκολο.
Εξίσου δύσκολο όμως είναι
και ν’ αγαπάς τον εαυτό σου
χωρίς να γίνεσαι «φίλαυτός».
Κι ακόμη:
«Η αγάπη είναι παντοδύναμη
γιατί είναι αδύναμη»!
Νέα Αριάδνη,
τεύχος 49/1,
Ιάν–Μαρ. 2006
***
Η αγάπη το «άθλημα αυτό της αυθυπέρβασης», είναι η πεμπτουσία του ανθρωπισμού. Χιλιάδες λέξεις έχουν ειπωθεί γι' αυτήν και τον έρωτα επί εκατοντάδες χρόνια. Είναι εκείνη που κατά τον Δάντη «κινεί τον ήλιο και όλα τ' αστέρια». Και είναι η αγάπη που, ως αντίδοτο στο εφήμερο σπέρμα του έρωτα, μπορεί να κάνει τον έρωτα για πάντα να ζει…
Ο συγγραφέας, σ’ ένα μικρό, κομψό τομίδιο, καταθέτει τις μύχιες σκέψεις του, με την μορφή στοχασμών, γνωμικών και αφορισμών, πάνω στο μυστήριο του έρωτα μ’ όλες του τις ανατροπές και τις εκφάνσεις, και στο μυστήριο της αγάπης, η οποία είναι «η μόνη αλήθεια, που δεν χρειάζεται ερμηνείες και δεν επιδέχεται παρερμηνείες». Διότι, η αγάπη είναι, «η μόνη ιδιότητα που εμπεριέχει τη μεγαλύτερη δύναμη χωρίς ίχνος βίας».
Ίαμβος, 2005