Dr. Νομικής–Οικονομολόγος.
Σύμβουλος της Ακαδημίας Κοινωνικών-Πολιτισμών-Εθνικών Σχεδιασμών.
Λογοτέχνης
Είχα την αγαθή τύχη να προμηθευτώ και να μελετήσω το τελευταίο πνευματικότατο πόνημα (δοκίμια) του εκλεκτού κοινωνικού επιστήμονος –δικηγόρου Δημήτρη Τσινικόπουλου «Οι κλητοί και εκλεκτοί».
Τον αξιολογότατο και εκλεκτόν αυτό λογοτέχνη, τον παρακολουθώ στη συνεχή του πνευματική ανέλιξη και μένω κατάπληκτος, για την ορθή, συνεχή ταχυτάτη και αντικειμενική απόδοση των διανοημάτων του, επί παντός συγχρόνου επιστητού, που το αναλύει με τις πιο δόκιμες λέξεις για κάθε απόχρωση έννοιας.
Στην φτωχή πνευματικά και ηθικά εποχή μας, όπου με θλίψη μας βλέπουμε να θριαμβεύει ο κενόδοξος και δοξομανής εγωισμός των μετριοτήτων, είναι φάρος πνευματικός το όλο έργο του, που το προσφέρει στην κλυδωνιζόμενη από μύρια κακά σύγχρονη κοινωνία μας, με ταπεινότητα και φόβο θεού στην ψυχή του και αγάπη στην πατρίδα. Ιδιαίτερα εκτίμησα τα βιβλία του: «Ποίηση στα λόγια του Ιησού» (1993), όπου ο συγγραφέας αναδεικνύει την αισθητική διάσταση των λόγων του Χριστού, «Φως εξ ανατολής» (1996), ένα βιβλίο με δοκίμια και μελετήματα γύρω απ’ τη φιλοσοφία και φιλολογία της αρχαίας Εγγύς Ανατολής που εκτείνονται ιστορικά σε μία περίοδο 200Ο ετών περίπου, «Εικονοκλάστες και Λεξιμάχοι» (2001), ένα βιβλίο με 25 δοκίμια πάνω σε ποικίλα σύγχρονα θέματα και προβληματισμούς, την ποιητική του συλλογή «Μέθεξη» (2002) και άλλα.
Ο επιστήμονας αυτός και λογοτέχνης έχει καταλάβει εγκαίρως, αν όχι παιδιόθεν, ότι η τέχνη πρέπει ν’ ανελίσσει το πνεύμα και την ψυχή του κουρασμένου μηχανόβιου σύγχρονου ανθρώπου και να τον οδηγεί στη θέωση με πίστη και αγάπη.
Οι διατυπώσεις του, παρ’ όλην τη ποιητική του γραφή, έχουν συχνά το δοκιμιακό ή ακόμα και το φιλοσοφικό χαρακτήρα. Η λεπτή, όλο πρωτότυπες εκλάμψεις σκέψη του, μεταστοιχειώνει το λόγο, δίνοντάς του μια πυκνότητα και βαθύτητα συχνά οραματική.
Ωστόσο η υφή της ποιητικής, λογοτεχνικής και ιστορικής συγγραφής και δημιουργίας του, διακρίνεται για την καθαρότητα και την ευκρίνειά της, παρ’ όλη τη λεπτότητα των διανοημάτων της. Έτσι υπάρχουν υψηλά όσο και ευαίσθητα μηνύματα, ρωμαλέος στοχασμός και ενέργεια μέσα σ’ αυτά, που συχνά μετριάζεται από έντονες λυρικές και οραματικές εξακτιδώσεις.
Φυσικά, ο Δημήτρης Τσινικόπουλος, απλώνεται παντού. Οι συλλήψεις του έχουν μιαν ευρύτητα θεματική και μια διαχρονική οικουμενικότητα. Η έγνοια και η ανησυχία του για τον άνθρωπο και τον πολιτισμό, φαίνεται ιδιαίτερα στα τελευταία δοκίμιά του «Οι κλητοί και οι εκλεκτοί». Άλλωστε, ως κοινωνικός επιστήμων αυτό το ζει έντονα στη δικηγορία του, όπου στη δημιουργία αυτών των ηρώων του (Γκ. Μιστράλ, Ιονέσκο, Σιμόνη Βέιλ, Ε. Ντίκινσον, Α. Τόυνμπι, Φ. Μωριάκ, Πασκάλ, Νεύτων, Αϊνστάιν, Μελισσάνθη, Βρεττάκος κ.άλ.), βλέπουμε το βάθος των δικών του ανησυχιών. Αυτές που προκύπτουν εξ’ αντιδιαστολής από την προώθηση των τυχαρπάστων, ελιγματιών, ημιμαθών και πνευματικών ολετήρων, της υλιστικής εποχής μας, οι ύποπτες ενέργειες των οποίων επέφεραν τη πνευματική και ηθική κατάφωρη κατάπτωση της κοινωνίας μας και που δυστυχώς κι αυτή τηρεί έντονη σιωπή.
Ο συγγραφέας, είναι ένας λογοτέχνης καταξιωμένος, ο οποίος καταφεύγει στο θείο και στην ιστορία για να βρει λύση στο υπαρξιακό αδιέξοδο της εποχής μας. Η φροντίδα του για τον άνθρωπο και τη ζωή, διαφαίνεται σ’ όλο το λογοτεχνικό του έργο. Γι’ όλα αυτά τον κατατάσσω ευνοϊκά στους αξιότερους σύγχρονους Έλληνες δημιουργούς, λογοτέχνες και ποιητές.