Μπορούμε εμείς σήμερα σ’ έναν αιώνα της επιστήμης και του ορθολογισμού, να στρεφόμαστε σ’ έναν αστρολόγο του 16ου αιώνα, για να βρούμε απάντηση για αυτά που μέλλουν να συμβούν; Ποιος τελικά ήταν ο Νοστράδαμος; Και είχε πραγματικά τέτοια δύναμη προφητική, ώστε να μπορεί να προβλέπει το μέλλον με τα ασαφή πολύπλοκα, πολυερμηνευόμενα και παραερμηνευόμενα τετράστιχά του;
Προσωπικά έκανα μια σύντομη έρευνα και με έκπληξη διαπίστωσα ότι οι ενασχολούμενοι με τα προφητικά τετράστιχα του Νοστράδαμου δίνουν τόσες ερμηνείες σ’ αυτά, όσοι είναι και οι ίδιοι. Γιατί; Απλούστατα, ο ίδιος ο Νοστράδαμος ομολογεί ότι στα 962 τετράστιχά του, που χωρίζονται σε ομάδες-«αιώνες», χρησιμοποίησε ασαφή και διφορούμενη γλώσσα, λογοπαίγνια, συμβολισμούς, αρχαϊσμούς, με παρεμβολές λέξεων από άλλες γλώσσες και σκοτεινές εικόνες και όρους που είχε επινοήσει ο ίδιος, χωρίς συγκεκριμένες αναφορές σε τόπο και χρόνο. Ισχυριζότανε ότι το τελευταίο θα μπορούσε να το κάνει, αλλά δεν το έκανε για να μην τον κατηγορήσουν για μάγο… και για να μην πέσει στο στόχαστρο της Ιεράς Εξέτασης.
Στην πραγματικότητα, δεν ήταν σε θέση να προβλέψει το μέλλον και μάλιστα το μακρινό, μετά από αιώνες. Τα τετράστιχά του ήταν εμπνευσμένα από τον περιβάλλοντα χώρο του, τα πρόσωπα και τα προβλήματα της εποχής του. Οι βιογράφοι του μας πληροφορούν ότι επειδή κάποια προφητεία του φάνηκε να επαληθεύεται σχετικά με τον θάνατο του βασιλιά Ερρίκου του Β΄, η Αικατερίνη των Μεδίκων τον κάλεσε στην αυλή της για να φτιάξει το ωροσκόπιο των παιδιών της. Υπάρχουν τετράστιχά του (13, 16-19 του 4ου «αιώνα») που έχουν μυστικιστικό και αλχημιστικό περιεχόμενο. Είναι προφανές ότι είχε μελετήσει και επηρεαστεί από την ιουδαϊκή Καββαλά, από την Αποκάλυψη του Ιωάννη, αλλά και από το απόκρυφο βιβλίο του Ενώχ. Γι’ αυτό και χρησιμοποιεί τον ιερό αριθμό επτά. Πίστευε ότι μετά την καταστροφή του τρίτου αντιχρίστου (κατά τους ερμηνευτές του ο πρώτος ήταν ο Ναπολέων και ο δεύτερος ο Χίτλερ), θα επακολουθούσε χιλιετής ειρήνη. Ωστόσο (κατά τους ερμηνευτές του) προέβλεψε τρίτο παγκόσμιο πόλεμο από τον τελευταίο αντίχριστο, στα 1996 (τετρ. 5 του 2ου «αιώνα»), ενώ άλλοι τον προέβλεπαν για το 1986…
Ο ίδιος ο Νοστράδαμος στα πρώτα δύο τετράστιχά του, εξηγεί τις μαντικές μεθόδους του. Και είναι γνωστό, ότι μιμήθηκε τους τρόπους του νεοπλατωνικού Ιάμβλιχου για τα προφητικά του πειράματα. Δημοσιεύοντας τα «αλμανάκ» του, και πουλώντας τα, απέκτησε όχι μόνο φήμη, αλλά και σημαντικό πλούτο.
Ο Νοστράδαμος, λοιπόν, ήταν ένας αστρολόγος με γνώσεις αποκρυφισμού, αλχημείας και μαγείας. Όπως παρατήρησε εύστοχα ένας ερμηνευτής του, «τόξευε τόσα πολλά βέλη προς κάθε κατεύθυνση, ώστε δε θα μπορούσε να ήταν όλες οι βολές άστοχες». Από τις προρρήσεις του μόνο το 7% θεωρείται ότι είχε κάποια επιτυχία, με ερμηνείες πολλαπλών εκπληρώσεων, ή ερμηνείες τραβηγμένες από τα μαλλιά.
Μερικές απ’ αυτές τις ερμηνείες φαίνεται ότι αγνοούν σκόπιμα τα ιστορικά γεγονότα ή τα διαστρεβλώνουν. Κάποιοι στίχοι του που αναφέρονται στο Hister (Χίστερ), λατινικό όνομα που χρησιμοποίησε για τον Δούναβη, μεταφράστηκαν από μερικούς ως αναφερόμενες με αναγραμματισμό στον Χίτλερ!
Υποστηρίχθηκε από τους ερμηνευτές του Νοστράδαμου ότι σύμφωνα με τις προφητείες του, θα βλέπαμε πυρηνικό κατακλυσμό εξ ουρανού τον Ιούλιο του 1999, την καταστροφή της Νέας Υόρκης, και την επέλαση του αντίχριστου εξ ανατολής που θα ερημώσει τη Χριστιανοσύνη… Κι άλλα πολλά παράξενα... όπως ότι η ειρήνη θα επικρατήσει με τη βοήθεια εξωγήινων, μετά την καταστροφή του μουσουλμάνου αντίχριστου.
Μετά απ’ όλα αυτά που παρατέθησαν, ρωτάμε: Μπορεί κανείς λογικός άνθρωπος να εμπιστεύεται σε προφητείες τύπου Νοστράδαμου για να προγραμματίσει το μέλλον και την ζωή του; Ίσως, το καλύτερο είναι, αντί να δεχόμαστε τη μοιρολατρία που μας επιβάλλουν οι δυσοίωνες προφητείες του Νοστράδαμου και κάποιες ύπουλες προπαγάνδες καταστροφολογίας, να αντιμετωπίζουμε το μέλλον με υπευθυνότητα, υπομονή και επιμονή.
Οι Νοστράδαμοι με την αστρολογική τους μαντεία, ανήκουν στο παρελθόν. Και αποδείχτηκε ότι δεν μπορούν να προβλέψουν το μέλλον. Πολύ περισσότερο, είναι ανίκανοι να μας δώσουν διέξοδο στα προβλήματά μας που εμείς οι ίδιοι τα προκαλούμε και εμείς πρέπει με επίγνωση να επιλύσουμε.