Και τι δε θα 'δινα
να ξαναζούσα τη στιγμή
που εσύ βουβή
Με ανέκφραστα μάτια
Με βλέμμα ανέπαφο
Με τη θλίψη ζωγραφισμένη
στο ωραίο σου πρόσωπο
Χαμηλοκοιτούσες
Κι εγώ
καθισμένος δίπλα σου
ατενίζοντας τον ορίζοντα του μετώπου σου,
σου κρατούσα τα χέρια
και απαλοέσβηνα
τους κρυστάλλινους θρόμβους των ματιών σου
με τα χείλη μου.