Αγαπητό Ζενίθ,
Δεν συνηθίζω ν’ απαντώ σε επιστολές που δεν βρίσκονται στα όρια της ευπρέπειας και αυτοσεβασμού με εκφράσεις τύπου ξενέρωτα, μούντζες και αναθήματα και μαγκιές (Χα!) σαν κι αυτή του κου Θ. Τσιρώνη. Ωστόσο, χάριν των αναγνωστών του Ζενίθ, μπαίνω στον κόπο ν’ απαντήσω, όχι για να τον πείσω περί του αντιθέτου (καθ’ όσον είναι πεπεισμένος για την εβραιοχριστιανική τρομοκρατία) αλλά για την αποκατάσταση μερικών πλανών και παρεξηγήσεων.
Α. Κατ’ αρχάς ο κος Τσιρώνης με ταύτισε αδικαιολόγητα πιστό του κρατούντος θρησκευτικο-πολιτικού και οικονομικού συστήματος. Εγώ και στο άρθρο μου και στις απαντητικές επιστολές μου, σαφώς διευκρίνισα ότι άλλο είναι χριστιανοσύνη (διδασκαλία και εφαρμογή των αρχών του Ιησού) και άλλο ιστορικός χριστιανισμός ο οποίος από τον Μ. Κωνσταντίνο κι εντεύθεν αλλοίωσε την αρχική αγνή μορφή της διδασκαλίας του Ιησού. Η αγυρτεία ορισμένων κληρικών και ο τσαρλατανισμός τους μ’ αφήνουν αδιάφορο.
Β. Σαν καλός δικηγόρος γνωρίζω, ότι στην μεν ποινική δικαιοσύνη ισχύει το αρ. 177 Κ.Π.Δ., ήτοι, η «ηθική αρχή των αποδείξεων» που αφήνει στον δικαστή την ευχέρεια ν’ αποφασίσει για τις αποδείξεις, συμπεριλαμβανομένων και μαρτύρων οποιουδήποτε βαθμού συγγενείας, στα δε πολιτικά δικαστήρια, στα αποδεικτικά μέσα κατά τον ΚΠολΔ, γίνονται δεκτοί μάρτυρες όχι μόνον συγγενείς σε ορισμένες διαδικασίες, αλλά και οι ίδιοι οι εμπλεκόμενοι (εξέταση διαδίκων). Όλοι κρίνονται από το βαθμό και με το βαθμό της αξιοπιστίας τους. Και για να έλθουμε στο προκείμενο: Η Χριστιανοσύνη είναι η μόνο θρησκεία που μπορεί ν’ αποδείξει την αλήθεια των ισχυρισμών της παραπέμποντας όχι στα δικά της ιερά βιβλία, αλλά στα βιβλία των εχθρών της Εβραίων (Παλαιά Διαθήκη αφού οι Εβραίοι απέρριψαν το Χριστό), πράγμα που δεν κάνει ούτε μπορεί, καμιά άλλη θρησκεία.
Γ. Ο βιβλικός εβραιοχριστιανισμός, δεν είναι ανιστόρητος, όπως νομίζει ο επιστολογράφος, αλλά είναι η μόνη ιστορική θρησκεία, όπως έδειξα στο άρθρο μου Υπήρξε πραγματικά ο Ιησούς της Γαλιλαίας (Strange, τεύχος Δεκεμβρίου 2007) όπου παρατίθενται 30 μαρτυρίες για την ύπαρξη του Ιησού και την αξιοπιστία των Ευαγγελίων!
Δ. Όσον αφορά τον ισχυρισμό ότι η πίστη των πιστών επιστημόνων (Κοπέρνικος, Γαλιλαίος, Νεύτων) δεν συνέβαλε στην επιστήμη τους, εδώ πλανάται πλάνην μεγάλην. Ακριβώς, επειδή οι θεμελιωτές των επιστημών πίστευαν (=έδειχναν εμπιστοσύνη, βεβαιότητα) στο Θεό και στην ύπαρξη και σταθερότητα των φυσικών νόμων που εθέσπισε, προχώρησαν καθ’ ομολογίαν τους με βάση την παρατήρηση και την επαγωγή, στην ανακάλυψη επιστημονικών αρχών και νόμων. Σχεδόν όλοι οι θεμελιωτές των επιστημών και γενικά οι επιστήμονες, μέχρι τα μέσα του 19ου αι. ήταν θεϊστές. Αν κάποιοι απ’ αυτούς στελέχωσαν τον Ναζισμό, αυτό ήταν δικό τους πρόβλημα. Ασφαλώς, το Ναζισμό δεν τον στελέχωσαν ούτε ο Newton, ούτε ο Pascal, ούτε ο Paster ή ο Linné, ο Boyle, ο Euler, ο James Jeans, ο Paul Dirac, ο Mendeleev, και δεκάδες άλλοι επιφανείς επιστήμονες απ’ όλο τον κόσμο, που δήλωναν πιστοί, ή ότι ήταν πολύ ταπεινοί και αναγνώριζαν ότι υπάρχει κάτι μεγαλύτερο από την διάνοιά τους και την επιστημονική οίηση, της παντογνωσίας!
Δε θα σχολιάσω για τα απάνθρωπα και αισχρά και ανήθικα των αθεϊστών. Είναι γνωστά. Μια πρόσφατη βιογραφία του Μάο, απεκάλυψε ότι έστειλε στον άλλο κόσμο 70.000.000 ανθρώπους. Ίσως 50.000.000 ο Στάλιν και οι συν αυτώ… Αυτά είναι οι καρποί του αθεϊσμού…
Τώρα, όσον αφορά για τα χωρία, που επικαλείται, για την δήθεν αισχρότητά τους, εδώ ισχύει αυτό που έγραψε ο απ. Παύλος: «θέλοντες εἶναι νομοδιδάσκαλοι, μὴ νοοῦντες μήτε ἃ λέγουσιν μήτε περὶ τίνων διαβεβαιοῦνται» (Α΄ Τιμ. 1:7).
Γιατί, και ένα μικρό παιδί μπορεί να καταλάβει ότι το μη «αγαπάτε τον κόσμο μηδέ τα εν τω κόσμω» αναφέρεται, ακριβώς, στα εν τω κόσμω: κοσμικές συνήθειες και νοοτροπίες και επιθυμίες που δεν έχουν καμιά σχέση με το φρόνημα και το ήθος της χριστιανοσύνης. Το Ματθ. 19:12, σύμφωνα με όλους σχεδόν τους ερμηνευτές σημαίνει, ότι υπάρχουν άνθρωποι που παραμένουν θεληματικά άγαμοι για να υπηρετούν καλύτερα το Θεό και τη βασιλεία του. Τι το μεμπτόν και παρεξηγήσιμο; Ιδεολόγοι άγαμοι υπάρχουν παντού.
Για το Λουκ. 19:27, απάντησα ήδη στο προηγούμενο τεύχος και δεn χρειάζεται να επανέλθω. Τέλος, το χωρίο Λουκ. 14:26, που τον σκανδαλίζει, καλά θα κάνει ο επιστολογράφος, να το αντιπαραβάλλει με το αντίστοιχο χωρίο του Ματθ. 10:37, όπου εκεί φαίνεται καθαρά, τι εννοούσε ο Ιησούς. «Όποιος έρχεται σε μένα κι’ αγαπάει περισσότερο τον πατέρα του, τη μητέρα του», κ.λπ. Ο Βολταίρος πρόλαβε τους αντιρρησίες, τύπου Θ. Τσιρώνη γράφοντας: «Υπάρχει μήπως τόσο αφύσικος άνθρωπος, που να συμπεράνει πως πρέπει να μισεί τον πατέρα του και τη μητέρα του, και δεν είναι ευκολονόητο πως τα λόγια αυτά σημαίνουν: μην ταλαντεύεστε μεταξύ εμού και των πιο αγαπητών σας προσώπων;» (Μικρομέγας (1958) σελ. 75).
Για να καταλαβαίνει κανείς ορθά τη Βίβλο κ. Τσιρώνη, χρειάζεται πρωτίστως καλοπιστία, ορθό ελατήριο και γνώση της γλώσσας και των συνθηκών που παρήγαγαν τα κείμενα που γράφτηκαν. Αλλιώς, αντί να βγάλει τα σωστά νοήματα κινδυνεύει να καταποντιστεί στα βαθειά νερά της. Και είναι πολλοί αυτοί που πνίγηκαν μέσα στα πελάγη της… Βίβλου, αντί να βγάλουν «μαργαριτάρια».