Βαβυλών
Η σφύρα πάσης της γης, η κατασυντρίβουσα τα έθνη,
όρος φθοροποιόν, καταβαρύνον τους γύρωθεν λαούς,
η πλήρης θησαυρών, θεών και ειδώλων,
φαυλίστρια πόλη της χλιδής και ακολασίας,
η γέμουσα από φωνάς αυλητών, μουσικών και ραψωδών
με τους ένδοξους κρεμαστούς κήπους,
τους πυργωτούς ναούς,
τα πλατιά θεόρατα τείχη
- Εκατόμπυλη πόλη της Ιστάρ και του Μαρδούκ -
εζυγίσθης στην πλάστιγγα και ευρέθης ελλιπής!
Και μια μέρα ηφανίσθης· έγινες κατοικητήριον
αίλουρων και ολολυζώντων ζώων.
Θάμβος και συριγμός!
Βαβυλών, πανάθλια πόρνη,
η κατοικούσα επί υδάτων πολλών,
η μεθύουσα με το αίμα των αγίων
σε μεγαλοπρεπή τορνευτό κρατήρα,
έχουσα ματωμένα τα κράσπεδα των ιματίων
απ’ το αίμα των μαρτύρων,
η λέγουσα, “εγώ είμαι και εκτός εμού ουδεμία άλλη”
- η Κυρία των βασιλείων -
έπεσες! Εξαίφνης! Έπεσες!
Και μέσα σε μια μέρα σε κατέλαβεν
και πείνα
και χηρεία
και ατέκνωσις.
Οι ερασταί σου, οι έμποροι και οι μεγιστάνες της γης
ολολύζουν δια σε, Βαβυλών,
ότι ηφανίσθης,
συνεθλάσθης,
συνετρίβης!
Και έγινες θαμβός και συριγμός!