Και πάλι μόνος
Μέσα στο έναστρο ενυδρείο της σιωπής . . .
Μόνος μέσα στης νύχτας τη νύχτα.
Χρειάζομαι της νύχτας τη μοναξιά
Χρειάζομαι αυτήν την απο–
μόνωση που με
Μονώνει από τον κόσμο και σπόρο
Με φυτεύει στο δικό μουκόσμο.
Χρειάζομαι τη μοναξιά της νύχτας.
Για να βλέπω τις τρομαγμένες σκιές του κορμιού
Μου να σκορπούν
Για να συνάζω στην πλατιά μου παλάμη τους τολμηρούς
Ψιθυρισμούς των δένδρων
Ν’ ακούω τους εσώτερούς μου κραδασμούς
My blood shaking my heart
Τους λογισμούς μου κάθιδρους να καγχάζουν
Και τις σκέψεις μου
Απεγνωσμένα να κραυγάζουν
Καθώς αλληλοσπαράζονται
Μου χρειάζεται της νύχτας η μοναξιά
Για νασυμπληρώνω με το τρεμάμενο των
Δαχτύλων μου φως
Κάποιες ανέπαφες σελίδες απ’ το
Σκόρπιο της ζωής μου βιβλίο.