Ιησούς Χριστός και θεωρίες συνωμοσίας

Ερώτηση: 

Με αφορμή τις ημέρες της Μεγ. Εβδομάδος και της Ανάστασης έπεσε στην αντίληψη μου βιβλίο που κυκλοφορεί στο εξωτερικό εδώ και 50 περίπου χρόνια και στην πατρίδα μας από το Μάρτιο του 2010. Λέγεται "Η Συνωμοσία του Πάσχα" εκδόσεις Κέδρος και συγγραφεύς του είναι κάποιος ονόματι Hugh Schonfield Άγγλος στην καταγωγή. Το βιβλίο αυτό μας λέει σε γενικές γραμμές ότι ο Ιησούς είχε οργανώσει τη ζωή του έτσι ώστε να φαίνεται σαν μία αδιάκοπη πραγματοποίηση των προφητειών της Παλ. Διαθήκης. Ειδικά για τη Σταύρωση και την Ανάσταση μας λέει τα εξής. Ο Ιησούς κατάφερε έτσι ώστε η εκτέλεση του να γίνει παραμονή του Σαββάτου που συνέβαινε να είναι τη χρονιά εκείνη και το ιουδαϊκό Πάσχα. Όμως όπως ξέρουμε η επόμενη ημέρα αρχίζει από το απόγευμα της προηγούμενης(Παρασκευής εν προκειμένω) και απαγορεύονταν οι κατάδικοι να είναι πάνω στα ικριώματα του σταυρού. Έτσι οι λεγεωνάριοι που εκτελούσαν χρέη δημίων ξεκρέμασαν το σώμα του Ιησού και των δύο άλλων καταδίκων μετά 3 ή 4 ώρες μαρτυρίου. Όμως είναι γνωστό ότι οι κατάδικοι πάνω στο σταυρό επιβίωναν 3 ή και 4 όχι ώρες αλλά ημέρες. Ο συγγραφέας ισχυρίστηκε ότι κάποιος, ύστερα από εντολή του Ιησού πριν συλληφθεί, προσήλθε στο φριχτό Γολγοθά και κάτω από τα αδιάφορα μάτια των Ρωμαίων λεγεωνάριων έδωσε στον Ιησού σφουγγάρι βουτηγμένο στο ξύδι και στη χολή αφού ακούστηκε η φράση σύνθημα "διψώ' από τον Ιησού. Το υγρό αυτό ήταν ένα είδος ναρκωτικού που τον έκανε να χάσει τις αισθήσεις του και να δείχνει σαν νεκρός. Ήταν δηλαδή ένα είδος νεκροφάνειας. Οι Νικόδημος και Ιωσήφ από Αριμαθείας αμέσως μετά την ταφή του Κυρίου κλέψανε το σώμα του(!) και τον μεταφέραν σε σίγουρο μέρος όπου και άρχισε η ανάρρωση του! Όμως όπως ήταν καταπληγωμένος από τις μαστιγώσεις και το σταυρό πέθανε μετά λίγες ημέρες! Όμως εν τω μεταξύ κατάφερε να εμφανιστεί στους μαθητές και να τους πει ότι αναστήθηκε! Περιττό να πω πως δεν ασπάζομαι καθόλου τα παραπάνω και μάλιστα αναρρωτιέμαι πως οι έμπειροι και σκληροτράχηλοι Ρωμαίοι λεγεωνάριοι που είχαν πραγματοποιήσει άπειρες εκτελέσεις αυτού του τύπου ξεγελάστηκαν τόσο εύκολα. Ποια η άποψη σας για τις απόψεις του Hugh Scohonfield και της "συνωμοσίας του Πάσχα" κ. Τσινικόπουλε; Θα εκτιμούσα μια απάντηση σας.

Με εκτίμηση,
Παναγιώτης Π.

Απάντηση: 

Αγαπητέ κε Παναγιώτη Π.,
Σχετικά με το ερώτημά σας για τους ισχυρισμούς του Schonfield, ακόμα και ο τίτλος του βιβλίου του, Η συνωμοσία του Πάσχα, παραπέμπει σε θεωρίες συνωμοσιολογίας που στηρίζονται σε καθαρές υποθέσεις και όχι σε αποδεδειγμένα ιστορικά γεγονότα.

Η θεωρία του καταρρίπτεται εκ των πραγμάτων διότι:

α) Ήταν αδύνατο για τον Ιησού και αν ήθελε, να σκηνοθετήσει και να “εκπληρώσει” προφητείες, που δεν μπορούσε να ελέγξει ο ίδιος, όπως π.χ. τόπο γέννησης, χρόνο γέννησης, το μίσος των Φαρισαίων, το θάνατό του μεταξύ δύο κακούργων, την διατρύπησή του με λόγχη, ακόμη και με καρφιά, δοθέντος ότι, υπήρχαν διάφοροι τρόποι εκτέλεσης, ακόμη και ο λιθοβολισμός, κ.α. (βλ. ιδίως Ησαΐας 53, Ψλμ. 22: 17-19, όπου υπάρχει πλήθος λεπτομερειών του σταυρικού θανάτου του Ιησού).

Και επιπλέον, οι κατάδικοι μπορούσαν να πεθάνουν σε λίγες ώρες ή και σε λίγες μέρες επί του σταυρού, αλλά στους μεν κακούργους εθραύθησαν τα σκέλη (Ιωαν. 19:32) και έτσι επιταχύνθηκε ο θάνατός τους, στον δε Ιησού, ο θάνατος επήλθε λόγω των κακουχιών και από ανακοπή καρδιάς [διότι εξήλθε “αίμα και ύδωρ” με τον λογχισμό από το στρατιώτη (Ιωαν. 19:34, Λουκ. 22:44, 47)]. Συνεπώς, δεν υπήρχε περίπτωση να μην είναι νεκρός ο Ιησούς, ο οποίος, σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς του συγγραφέα, αρνήθηκε να πιει ξινό κρασί με ναρκωτική σμύρνα ή χολή, που θα του νάρκωνε τις αισθήσεις και τους πόνους (βλ. Μαρ. 15:23, Ματ. 27:34), ενώ δέχτηκε να πει ξινό κρασί από ένα σφουγγάρι (Ιωαν. 19:28-30, Λουκ. 23:36, 37) [για περισ. βλ. Vine's Expository Dictionary of Old and New Testament Words, λήμμα Myrrh, σελ 768].

β) Ο μετά την ανάσταση εμφανισθείς Ιησούς στους μαθητές του, δεν ήταν κάποιος μαστιγωμένος, εξουθενωμένος, αλλά ισχυρός και ένδοξος, ο οποίος είχε την ικανότητα να εμφανίζεται και να εξαφανίζεται ξαφνικά και κατά βούληση (κεκλεισμένων των θυρών [Ιωαν 20: 19, 26]), Μάλιστα αναφέρονται δώδεκα διαφορετικές εμφανίσεις του Ιησού στους μαθητές του. Τα περί κλοπής του σώματος από το Νικόδημο και τον Ιωσήφ, είναι αποκυήματα της φαντασίας του συγγραφέα.

γ) Αντίκειται στην ηθική υπόσταση του Ιησού, όπως τον γνωρίζουμε από τα Ευαγγέλια (ο οποίος έλεγε “εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή”) το να μην ήταν πραγματικά ο Μεσσίας και να ήθελε να παίξει το ρόλο του αναμενόμενου Μεσσία. Δηλαδή, να εξαπατήσει έτσι τους μαθητές του και τον κόσμο και να φτάσει μέχρι το σημείο να πεθάνει για μια απάτη. Σημειώνω ότι, ο Μεσσίας έπρεπε να είχε έλθει μέχρι το 70 μ.Χ., διότι με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και της Παλαιστίνης από τους Ρωμαίους, σύμφωνα με τον Ιώσηπο καταστράφηκαν και τα γενεαλογικά αρχεία με τα οποία θα μπορούσε κάποιος να αποδείξει από ποια φυλή καταγόταν και να ισχυριστεί ότι ήταν ο Μεσσίας από τη φυλή του Ιούδα. Αν λοιπόν, δεν ήταν ο Ιησούς ο Μεσσίας, τότε ποιος μπορεί να ήταν; Ο συγγραφέας αφήνει δεκάδες ερωτήματα αναπάντητα και κόβει και ράβει τα γεγονότα σύμφωνα με την αναπόδεικτη θεωρία του.

Για περισσότερα βλέπε Χειρόγραφα του Κουμράν και μεσσιανικές προφητείες καθώς επίσης και Ο θάνατος και η ανάσταση του Ιησού. Γεγονότα ή μύθοι; και ιδιαίτερα το βιβλίο του Clifford Wilson The Passover Plot Exposed, το οποίο απαντά σε όλα τα επιχειρήματα του Schonfield.

Χρήσιμο επίσης είναι και το βιβλίο του Morison, Frank. Ποιος μετακίνησε την πέτρα;. Αθήνα: Πέργαμος, 2002.