Θάνατος και φθορά προ του προπατορικού αμαρτήματος;

Ερώτηση: 

Kostas Nikou:

Σύμφωνα με Τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας ο θάνατος και η φθορά εισήλθαν στον κόσμο ως συνέπεια του προπατορικού αμαρτήματος. Η πτώση του ανθρώπου ήταν αυτή που συμπαρέσυρε όλη τη δημιουργία στην απώλεια. Επομένως πως μπορούμε να μιλάμε για ζώα ( και φυτά ) που έζησαν και εξαφανίστηκαν πριν την δημιουργία και την πτώση του ανθρώπου; Δεν πέφτουμε με αυτόν τον τρόπο σε θεολογικό σφάλμα; Διότι, αν παραδεχθούμε όπως πολύ σωστά είπατε ότι οι δημιουργικές ημέρες είναι περίοδοι άγνωστης χρονικής διάρκειας τότε οδηγούμαστε αναπόφευκτα στο συμπέρασμα ότι: Υπήρξαν ζώα ( προφανώς συμπεριλαμβάνονται και οι δεινόσαυροι ) τα οποία έζησαν και πέθαναν πριν την δημιουργία του ανθρώπου. Επιπλέον, πως εναρμονίζεται με τους Πατέρες η άποψη περί ύπαρξης σαρκοφάγων ζώων στην προαδαμική περίοδο; Ευχαριστώ εκ των προτέρων !!!

Απάντηση: 

Αγαπητέ κε Kostas Nikou, η απάντηση μου στο ερώτημα σας είναι η εξής:

Τα ζώα και τα φυτά δεν δημιουργήθηκαν με το δώρο της αιώνιας ζωής.

Αυτό θα το κέρδιζαν οι πρώτοι γονείς αν υπάκουαν στην δοκιμασία και δεν αμάρταναν. Μέτα την επανάσταση ή πτώση, επήλθε επιτάχυνση του νόμου της φθοράς ή εντροπίας.

Όπως ορθά είχε παρατηρήσει και ο μέγας Αθανάσιος, μετά την πτώση, παρουσιάζεται δυσαρμονία ή σχάση της σχέσης μεταξύ Θεού και ανθρώπου, άντρα και γυναικάς, ανθρώπων μεταξύ τους και ανθρώπων και φύσης.

Τα ζώα δημιουργήθηκαν έτσι ώστε προσαρμοζόμενα σε νέες συνθήκες να τρέφονται και με σάρκες, όπως και ο άνθρωπος που του επετράπη να τρώει ζώα μετά τον κατακλυσμό, γιατί άλλαξαν τα δεδομένα και τα θρεπτικά συστατικά της χλωρίδας.

Δες και το άρθρο μου: Γιατί ένας Θεός αγάπης δημιούργησε επιθετικά και σαρκοβόρα ζώα;

Σχετικό άρθρο: