Συλφίδα

Σε κρημνώδεις σχίνους αναφλόγιζαν τα μάτια σου
Σε κρημνώδεις πρίνους αναπέταξαν τα ιστία σου

Απ’ την κόχη ενός κοχυλιού κοιτούσες ιδέες μεθυσμένη

Το βλέμμα σου ασπάζονταν τους χθόνιους λειμώνες
Η θάλασσα αγριεμένη φούσκωνε στα βράχια
Αφρίζον το κύμα έπνιγε τους κρωγμούς.
Στην αγκαλιά σου αφουγκράστηκα τη γη να συστέλλεται.

Μες στα χέρια σου ένιωσα το σύμπαν να διαστέλλεται
Μες απ’ τα χέρια σου προσδιόρισα
ένα ακαθόριστο στίγμα
στη διακεκαυμένη ζώνη της ψυχής σου.
Στον οίστρο των πουλιών βυθιζόμουν
Σε νεφελώδεις βόμβους απερινόητους

Μια χιονοστιβάδα τα αισθήματα
Ατέρμων υετός οι συγκινήσεις
Ακάματη αιθρία τα χείλη σου
Φίλυδρα τα μάτια σου

Αιθέρινη συλφίδα.
 

Οι πιο πρόσφατες αναρτήσεις