Προσευχή του Νίτσε

Τω αγνώστω Θεώ

 

Ακόμη μιά φορά, πριν προχωρήσω

και τον δρόμο μπροστά μου ατενίσω,

τα χέρια μου υψώνω προς εσένα,

σ’ εσέ, όπου καταφεύγω απελπισμένα,

κι απ’ τα έγκατα της καρδιάς μου μέσα

βωμούς γιορταστικά εγκαινίασα,

ώστε κάθε στιγμή

να ξανακούω τη θεία σου φωνή.

 

Καίνε βαθιά χαραγμένες πάνω εδώ

οι λέξεις: τω αγνώστω Θεώ.

Δικός τον είμαι, αν και μες στων βλάσφημων τα σμήνη

ως τη στιγμή ετούτη έχω μείνει:

δικός του είμαι - νιώθω τίς θηλιές, με βάζουν

κατάχαμα μέσα στην πάλη

κι όσο να θέλω να ξεφύγω, πάλι

στη δική του υπηρεσία μ’ αναγκάζουν.

 

Να σε γνωρίσω, Άγνωστε, θέλω,

εσέ που βαθιά αγγίζεις την ψυχή μου

και διαπερνάς σαν καταιγίδα τη ζωή μου,

εσέ, άπιαστε, συγγενή μου

Να σε γνωρίσω, να σε υπηρετήσω θέλω.

Οι πιο πρόσφατες αναρτήσεις