Ιδού μακάριος ο άνθρωπος όν ελέγχει ο Θεός...
διότι αυτός πληγώνει
και επιδένει
κτυπά, και αι χείρες αυτού ιατρεύουσιν
ΙΩΒ
Και τώρα, παίδεψέ μας, Κύριε, ναι, παίδεψέ μας,
με τον τρυφερό παιδεμό
που μόνον Εσύ ξέρεις να παιδεύεις. Παίδεψέ μας,
με την παιδεία των τρυφερών χεριών σου. Χειραγώγησέ μας,
χειραγώγησέ μας στη χαρά και στον πόνο.
Παίδεψέ μας με την παιδεία
που παιδεύει ο πατέρας τα παιδιά του, όταν αυτά του ζητάνε επίμονα λίγο ψωμί, και ’κεινος
τους δίνει και ψωμί και ψάρι.
Μαστίγωσέ μας
με το τρυφερό της αγάπης σου μαστίγιο!
Παίδεψέ μας Κύριε, τους ρύπους της καρδιάς και τους ρόζους αφαιρώντας.
Παίδεψέ μας, σαν το ξύλο το ακατέργαστο, κατεργάσου την καρδιά,
σταύρωσέ μας στον ιστό της πίστης Ω ναι! καθήλωσέ μας!
Παίδεψέ μας Κύριε, παίδεψέ μας,
με τον τρυφερό παιδεμό
που μόνον Εσύ ξέρεις να παιδεύεις.