Μαλεκούτ(*)
Των πονεμένων Βασιλεία
Η πόλη η αγία και αγαπημένη
Η των ψαράδων και ψαριών σαγήνη
Ο των θείων ερώτων λιμένας
Δέντρο καρποφόρο
Ύδατα αναψυχής στις ψυχές
Στων σιωπηλών τις φλέβες
Όρος φοβερόν υπερυψούμενον
Πάνω από ψηλές βουνοκορφές
Πάνω από κοσμικές κοιλάδες
Μαλεκούτ των μακαρίων
Βασιλεία Θεού εν ουρανοίς
Και επί γης
Εντός ημών μικρή και μακαρία Βασιλεία
Των ιματίων σου κρατούν τα κράσπεδα
Οι ειρηνοποιοί
Οι κοπιώντες
Οι φοροεισπράχτορες
Οι καθαροί τη καρδία
Σ’ αναρπάζουν
Λάμπει εντός σου το ουράνιο μάτι
Λάμπει χωρίς ήλιο και σελήνη το στέμμα
Και από αρχαίων ημερών
Βιαστές συνθλίβουν τις θύρες σου
Και από αναμάρτητα χέρια βιαστές
Σ’ αναρπάζουν Μαλεκούτ
Μαλεκούτ των μακαρίων.
(*Εβραϊκή έκφραση της «Βασιλείας των ουρανών»)