Η διαθήκη του Θεού με τον Αβραάμ: Τι αποκαλύπτει;

Η καταπληκτική εκπλήρωση μιας αρχαίας προφητείας της Βίβλου!

Στο πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής, στη Γένεση, διαφυλάχτηκε από τον συντάκτη της, η διαθήκη που συνήψε ο Θεός με τον πιστό του δούλο Άβραμ (Αβραάμ). Η διαθήκη αυτή, (εβρ. berith=συμφωνία) που περισσότερο έχει το χαρακτήρα μονομερούς υποσχέσεως του Θεού προς τον Εβραίο γενάρχη, είναι από πολλές απόψεις αξιοθαύμαστη. Εδώ θα αρκεστούμε να εξετάσουμε μερικά μόνο ενδιαφέροντα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι Αυτός που μίλησε στον Αβραάμ δεν ήταν απλός άνθρωπος, ούτε κάποιος άνθρωπος επινόησε το όλο θέμα, αλλά ο ίδιος ο Θεός, ο δημιουργός του σύμπαντος και του ανθρώπου. Ο Θεός σύμφωνα με την αφήγηση υποσχέθηκε: «Θα κάνω από σένα ένα μεγάλο έθνος και θα σε ευλογήσω. Θα κάνω το όνομά σου ξακουστό και θα είσαι ευλογία για τους άλλους. Θα ευλογώ όποιον σε ευλογεί και θα καταριέμαι όποιον σε καταριέται. Μ’ εσένα θα ευλογηθούν όλα τα έθνη της γης» (Γεν. 12:2, 3).

Η διαθήκη αυτή επαληθεύτηκε αργότερα και ενισχύθηκε με την εκ νέου υπόσχεση του Θεού στον Αβραάμ. Του υποσχέθηκε ότι θ’ αποκτούσε παρά τη μεγάλη του ηλικία, παιδί από τα σπλάχνα του: «Τον έφερε τότε έξω και του είπε: Κοίτα τον ουρανό και μέτρα τ’ αστέρια, αν μπορείς να τα μετρήσεις. Έτσι αναρίθμητοι θα είναι και οι απόγονοι σου» (Γεν. 15:5). Μετά την επιτυχή δοκιμή της πίστεώς του, ο Αβραάμ ευλογήθηκε και πάλι από το Θεό: «Εγώ ο Γιαχβέ ορκίζομαι στον εαυτό μου, ότι επειδή έκανες την πράξη αυτή και δε μου αρνήθηκες το μοναχογιό σου, θα σε ευλογήσω με το παραπάνω, και θα σου δώσω αναρίθμητους απογόνους σαν τ’ αστέρια του ουρανού και σαν την άμμο που είναι στις ακτές της θάλασσας» (Γεν. 22:17). Οι ευλογίες αυτές περιελάμβαναν και τη διαθήκη της περιτομής, σύμφωνα με την οποία «δεν θα ονομάζεσαι πια Άβραμ, αλλά Αβραάμ, γιατί θα σε κάνω πατέρα πλήθους εθνών… και να γίνεις γενάρχης λαών και βασιλιάδες θα προέλθουν από σένα…» (Γεν. 17:5-6).

Αυτή η διαθήκη που σύμφωνα με τα βιβλικά χρονολογικά δεδομένα έλαβε χώρα γύρω στο 2000 π.Χ., περιλαμβάνει επί μέρους υποσχέσεις του Θεού, οι οποίες όλες τους, με το πέρασμα του χρόνου, εκπληρώθηκαν μία προς μία, μ’ έναν καταπληκτικό τρόπο.

Σύμφωνα με τα παραπάνω, ο Θεός υποσχέθηκε στον Αβραάμ.

  1. Θα τον κάνει έθνος μεγάλο και πατέρα πλήθους εθνών. Οι απόγονοί του, θα ήταν αναρίθμητοι σαν τ’ αστέρια του ουρανού.
  2. Θα τον ευλογήσει.
  3. Θα κάνει ξακουστό το όνομά του.
  4. Μέσω του Αβραάμ θα ευλογηθούν όλα τα έθνη της γης.

Ας εξετάσουμε με συντομία αυτά τα σημεία για να δούμε αν επαληθεύτηκαν ή όχι.

1. Όλοι γνωρίζουν από τη Βίβλο αλλά και από την ιστορία γενικότερα, ότι στο διάβα των αιώνων οι άμεσοι απόγονοι του Αβραάμ μέσω του «μονογενούς» του Ισαάκ και του Ιακώβ έγιναν μεγάλο έθνος. Οι Ιουδαίοι των ημερών μας παρά τους απηνείς διωγμούς που υπέστησαν στη μακρόχρονη πορεία τους, παρά τις εκτοπίσεις, περιπλανήσεις και το διασκορπισμό τους ανάμεσα σε διάφορους λαούς και σ’ όλα τα πέρατα της γης, εξακολουθούν να είναι έθνος μεγάλο που αριθμεί πάνω από 20.000.000. Και είναι αξιοθαύμαστη ακόμη, και αυτή η ίδια η επιβίωση του λαού αυτού από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, ενώ άλλοι αρχαίοι γείτονές του λαοί (Φιλισταίοι, Φοίνικες, Εδωμίτες, Αμμωνίτες, Χετταίοι, Ασσύριοι, κ.λπ.) έχουν εξαφανιστεί. Σ’ αντίθεση με τα περισσότερα αρχαία έθνη, είναι ο μόνος λαός που μπορεί να γνωρίζει ιστορικά τη φυλετική του καταγωγή και την εθνική του ταυτότητα. Γνωρίζει ότι προέρχεται από ένα ιστορικό πρόσωπο τον Αβραάμ, που έζησε πριν από 4.000 χρόνια.

Όπως έγραψε ο κορυφαίος αρχαιολόγος-σημιτολόγος και βιβλικός λόγιος W. F. Albright: «Η εβραϊκή εθνική παράδοση υπερέχει απ’ όλες τις άλλες, με τη διαυγή εικόνα της φυλετικής και οικογενειακής της καταγωγής. Στην Αίγυπτο και Βαβυλωνία, στην Ασσυρία και Φοινίκη, στην Ελλάδα και Ρώμη, μάταια ψάχνουμε για κάτι παρόμοιο. Ούτε στην Ινδία, ούτε στην Κίνα, ούτε στις παραδόσεις των Γερμανικών λαών.» (The Biblical Period, σελ. 1). Αλλά και οι απόγονοι του Αβραάμ μέσω της Άγαρ και του Ισμαήλ (Γεν. 16:16) δεν είναι ευκαταφρόνητοι. Οι Άραβες της αραβικής χερσονήσου (Ισμαηλίτες, Αγαρηνοί) προήλθαν από αυτούς. Από δε τη Χεττούρα σύζυγο του Αβραάμ μετά το θάνατο της Σάρρας, και τους υιούς της (Γεν. 25:1-4), προήλθαν και άλλα πολλά έθνη μουσουλμανικά. Μερικές δεκάδες αιώνες μετά τη σύνταξη του κειμένου της Γένεσης, οι οπαδοί των θρησκειών που ομολογούν ότι προέρχονται από τον Αβραάμ πλησιάζουν το ενάμισυ δισεκατομμύριο! Όπως σημειώνει ο Vittorio Messori: «Το 1976 οι απόγονοι του πατριάρχη του Ισραήλ κυμαίνονταν γύρω στο 43% του παγκόσμιου πληθυσμού! Η δε Βίβλος, το βιβλίο όπου περιέχεται η ασύλληπτη θεία υπόσχεση είναι το best seller όλων των εποχών!»

2. Ο Αβραάμ ευλογήθηκε από το Θεό υλικά και πνευματικά. Στη διάρκεια της μακρόχρονης ζωής του (πέθανε σε ηλικία 175 ετών) απόκτησε παιδιά, κοπάδια ζώων (πρόβατα, βόδια, όνους, καμήλες), δούλους και δούλες, χρυσό και άργυρο (Γεν. 13:2). Ήταν ένας πλούσιος άνθρωπος από υλική άποψη, αλλά πολύ περισσότερο από πνευματική. Διότι είχε το σπάνιο προνόμιο, να «περπατήσει με τον Θεό», να συνομιλήσει μαζί του, ν’ αποκτήσει εμπειρία Θεού. Και να γίνει έτσι πατέρας πνευματικός όλων των πιστών στον Χριστό και να ονομασθεί φίλος Θεού (Ρωμ. 4:11, Ιακ. 2:23).

3. Το όνομα του Αβραάμ (=πατέρας πλήθους εθνών) μεγαλύνθηκε και έγινε ξακουστό μεταξύ των ανθρώπων. Ήταν και είναι πολύ γνωστό, όχι μόνο μεταξύ των Ιουδαίων απογόνων του, αλλά και μεταξύ των Μουσουλμάνων και των Χριστιανών. Σπάνια ένας άνθρωπος της αρχαιότητας θα μπορούσε να γίνει γνωστός εξίσου καλά ανάμεσα σε λαούς που ανήκουν σε διαφορετικές εθνότητες και θρησκείες, επί εκατοντάδες χρόνια. Και σήμερα, όσοι διαβάζουν τη Βίβλο που έχει μεταφραστεί σε πάνω από 2.000 γλώσσες και διαλέκτους, γνωρίζουν πολύ καλά τον Αβραάμ και την απαράμιλλη πίστη του προς το Θεό.

4. Από τον Αβραάμ και το σπέρμα του (μέσω του Ισαάκ, Ιακώβ και Ιούδα) ήρθε τελικά ο Μεσσίας (Χριστός) ως άνθρωπος πριν από 2.000 χρόνια. Αυτός ευλόγησε με το σταυρικό του θάνατο και την ανάσταση όλα τα έθνη. Και όλα τα έθνη της γης θα ευλογηθούν ακόμα περισσότερο από τον Μεσσία μελλοντικά, καθόσον αυτός είναι ζων ενδοξασμένος βασιλιάς στα δεξιά του Πατέρα του (Ψαλμ. 110:1, 2· Εβρ. 10:12· 1 Πε. 3:22) και θα ευλογήσει όλα τα έθνη (Αποκ. κεφ. 21, 22). Θα μπορούσε κανείς να πει πάρα πολλά σχολιάζοντας τα προηγούμενα σημεία. Ωστόσο, θα επιμείνουμε εδώ σε δύο μόνο.

Ας υποθέσουμε προς στιγμήν, ότι τα λόγια αυτά που διαφυλάχτηκαν στο βιβλίο της Γένεσης, δεν ήταν υποσχέσεις Θεού—όπως παρουσιάζονται—αλλά επινόηση ανθρώπων. Π.χ. του συντάκτη του βιβλίου, που ήθελε μ’ αυτά να εξυψώσει και να εξιδανικεύσει τον προπάτορά του Αβραάμ, και κατ’ επέκταση να προσδώσει δόξα και αίγλη στο εβραϊκό έθνος.

Το κείμενο της Γένεσης σύμφωνα με την παραδοσιακή άποψη, μαζί με τα άλλα βιβλία της Πεντατεύχου γράφτηκε από τον Μωυσή γύρω στο 1500 π.Χ. Σύμφωνα με τους ορθολογιστές κριτικούς, η Γένεση συντάχθηκε πολύ αργότερα. Προέρχεται κατά την άποψή τους από δύο πηγές, την J (Γιαχβική 8ος-9ος αι.) και την Ε (Ελοχιμική 8ος αι.). Κάποιος άλλος ανώνυμος συντάκτης γύρω στον 6ο π.Χ. αι., συνένωσε τις δύο πηγές σε μία. Και έτσι προήλθε το βιβλίο που έχουμε στα χέρια μας.

Ανεξάρτητα του ότι νεώτερες επιστημονικές και αρχαιολογικές ανακαλύψεις υποστηρίζουν περισσότερο την παραδοσιακή άποψη (υπολογιστής που ανέλυσε το κείμενο της Γένεσης κατέδειξε ότι το περιεχόμενό του κατά 82% προέρχεται μόνο από ένα χέρι, περ. Time, 7/12/81), σε τίποτα δεν αλλάζει το όλο θέμα, ακόμα κι αν δεχτούμε ως χρόνο σύνταξης τον 6ο αι. π.Χ.

Γιατί οι υποσχέσεις αυτές που αναγράφονται ότι θα εκπληρώνονταν στο σπέρμα του Αβραάμ, κ.λπ., εκπληρώθηκαν πολλούς αιώνες αργότερα από τον 5ο π.Χ. αι.

Πώς μπορούσε ο συντάκτης της Γένεσης—όποιος κι αν ήταν—να γνώριζε τη μετέπειτα εξέλιξη του Ιουδαϊκού λαού, την παρά τους διωγμούς επιβίωσή του, τη φήμη του Αβραάμ σ’ όλο τον κόσμο, και την ευλογία των εθνών μέσω του απογόνου του Αβραάμ, του Μεσσία, από Ναζαρέτ Ιησού; Αυτό είναι ένα ερώτημα-πρόκληση. Ένα ερώτημα που καλούνται ν’ αντιμετωπίσουν οι σκεπτικιστές, οι ορθολογιστές και οι πάσης φύσεως άπιστοι.

Απόγονοι ως τα άστρα του ουρανού

Το δεύτερο ενδιαφέρον σημείο που θα μας απασχολήσει, είναι η παρομοίωση του πλήθους των απογόνων του Αβραάμ με τον αριθμό των άστρων του ουρανού. Ο Θεός είπε κατά τη Γένεση: «Αρίθμησε τα άστρα αν μπορείς να τ’ αριθμήσεις… Έτσι μεγάλο θα κάνω το σπέρμα σου». Και ακόμη: «Θα σου δώσω απογόνους σαν τ’ αστέρια του ουρανού και σαν την άμμο της θάλασσας».

Είναι βέβαιο, ότι ο Αβραάμ, κοιτάζοντας τα βράδια τον καθαρό ουρανό της Ανατολής, δεν θα μπορούσε ν’ αριθμήσει παραπάνω από 4.000 άστρα, γιατί τόσα είναι ορατά με το ανθρώπινο μάτι. Ωστόσο, αφού η σύγκριση γινόταν και με την άμμο της θάλασσας, θα κατανόησε ότι οι απόγονοί του θα αυξάνονταν σε αναρίθμητο πλήθος, όχι σε 3.000–4.000 άτομα, σαν τα άστρα που θα μπορούσε αυτός να μετρήσει.

Αργότερα, στις μέρες του προφήτη Ιερεμία τον 6ο π.Χ. αι. ξαναδιαβάζουμε για την υπόσχεση του Θεού ότι το σπέρμα του Δαυίδ, απογόνου του Αβραάμ, θα πληθύνονταν, «καθώς η στρατιά του ουρανού δεν μπορεί ν’ αριθμηθεί, ούτε η άμμος της θάλασσας να μετρηθεί» (Ιερ. 33:12). Βέβαια, ο Αβραάμ και ο Ιερεμίας αργότερα, δεν ήταν οι μόνοι Ισραηλίτες που δεν μπορούσαν ν’ αντιληφθούν το φοβερό αριθμό των άστρων, ώστε αυτός να αντιπαραβάλλεται με τους κόκκους της θάλασσας.

Σ’ ολόκληρη την αρχαιότητα και πριν ανακαλυφθεί το τηλεσκόπιο από τον Γαλιλαίο το 17ο αι. μ.Χ., ο αριθμός των άστρων του ουρανού, υπολογίζονταν σε μερικές χιλιάδες. Στους καταλόγους του Έλληνα αστρονόμου Ίππαρχου (περίπου 150 π.Χ.) αλλά και σ’ αυτούς του Κλαύδιου Πτολεμαίου μετά από 300 χρόνια, είχαν επισημανθεί άστρα που ο αριθμός τους δεν ξεπερνούσε τις 3.000.

Με την ανακάλυψη του τηλεσκοπίου όμως, τα πράγματα άλλαξαν. Οι έρευνες των αστρονόμων έκαμαν γνωστό, ότι ο αριθμός των άστρων είναι πολύ μεγαλύτερος απ’ ό,τι μπορούσε κανείς να φανταστεί. Οι αστρονόμοι με ραδιοτηλεσκόπια διαμέτρου 200 ιντσών μελετώντας τα ουράνια σώματα, μας κατέδειξαν ότι υπάρχουν όχι μόνο λίγες χιλιάδες άστρων, όπως πίστευαν στην αρχαιότητα και στο Μεσαίωνα, αλλά δισεκατομμύρια αστέρων που ανήκουν σε δισεκατομμύρια γαλαξίες! Όταν πριν από μερικά χρόνια ρωτήθηκε ο μεγάλος αστρονόμος James Jeans για τον αριθμό των άστρων, ο διάσημος επιστήμων απάντησε ότι είναι τόσα πολλά, ώστε ο αριθμός τους μπορεί να παραβληθεί με τους κόκκους της άμμου που υπάρχει σ’ όλη τη γη...

Εγείρεται και πάλι το ερώτημα: Πώς γνώριζε ο Αβραάμ, ή έστω ο συντάκτης της Γένεσης, ότι τα άστρα είναι τόσα πολλά ώστε δεν μπορούν ν’ αριθμηθούν; Ότι ο αριθμός τους μπορεί να συγκριθεί με τους κόκκους άμμου της θάλασσας, τη στιγμή που αυτό ανακαλύφθηκε μόλις πρόσφατα, στον 20ό αι. από τους επιστήμονες;

Αυτό είναι ένα άλλο ερώτημα που καλούνται να απαντήσουν οι αρνητές της Βίβλου. Κάποιοι βέβαια, υπαινίχθησαν ότι ο Αβραάμ ήταν Βαβυλώνιος αστρολόγος, που διέθετε πρωτόγονα τηλεσκόπια, για να παρατηρεί τους ουρανούς. Έτσι ήξερε ότι μπορούσαν να υπάρχουν πολλά άστρα. Αλλά, πρώτον: Πουθενά δεν αναφέρεται στη Βίβλο ότι ο Αβραάμ ήταν αστρονόμος ή αστρολόγος. Δεύτερον: Στην εποχή του υπήρχαν αστρολόγοι που πίστευαν ότι τα άστρα ήταν θεότητες και όχι επιστήμονες αστρονόμοι. Και τρίτον: Δεν ανακαλύφθηκαν τηλεσκόπια έστω πρωτόγονα, των Βαβυλωνίων μέχρι σήμερα!

Αντίθετα, αυτοί που πιστεύουν στη Βίβλο, ότι μίλησε ο Θεός στον Αβραάμ, στο Μωυσή και σ’ άλλους προφήτες, πιστούς ανθρώπους του παρελθόντος, δεν δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν την πηγή αυτών των πληροφοριών. Δέχονται ότι «καμιά προφητεία δεν προήλθε ποτέ από ανθρώπινο θέλημα, αλλά εμπνευσμένοι από το άγιο πνεύμα, αξιώθηκαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού να μιλήσουν από μέρους του Θεού» (2 Πε. 1:21).

Όπως έλεγε ο Γάλλος μαθηματικός Blaise Pascal: «Στη Βίβλο υπάρχει πολύ φως γι’ αυτούς που θέλουν να το δουν και φυσικά υπάρχει και κάποιο «σκοτάδι» (σκοτεινά σημεία) γι’ αυτούς που θέλουν να το αναζητήσουν, να σκανδαλιστούν και να δικαιολογήσουν έτσι την πορεία τους. Η επιλογή είναι καθαρά ζήτημα καρδιάς».

Οι πιο πρόσφατες αναρτήσεις