Ανεμώνων άνεμος

Η θάλασσα αγουροξυπνάει στις παλάμες μου

Πρωινό άγγιγμα της γήινης γεύσης
Θανάσιμη πληγή στην πάλλουσα σιωπή

Μες σε φτερούγισμα γαλανών στιγμών
Ξαναμμένο αίμα ξενυχτά στο δέρμα μου
Στάζει ο ουρανός μικρές ανάσες
Στάζει κομμάτια φως
Και η ψυχή
Πρωτοχλοΐζεται
Ως η επερχόμενη Άνοιξη

Από καιρό
Εκ βαθέων το όνομά σου ψιθυρίζω
Μ’ έναν ψίθυρο ριγηλής μνήμης

My eyes–
My eyes are so cloudy
I can’t see you

Ανεμώνων άνεμος στα μάτια μου.

 

Οι πιο πρόσφατες αναρτήσεις