Ένας ποιητής με φωτεινά μηνύματα και καθαρότητα στους στίχους του.
Η απογοήτευσή του δεν διαρκεί. Υπάρχουν πάντα η χαρά και τα άνθη της ελπίδας.
Η πίστη του στη δύναμη του Θεού.
Ο Δημήτρης Τσινικόπουλος είναι ένας σύγχρονος δημιουργός, εκπρόσωπος της νεότερης γενιάς των ποιητών μας, που η δυνατή ποιητική πνοή του, οι ποιητικές του πρωτοτυπίες και τα ποιητικά ευρήματα δίνουν τόση ένταση, τόση χαρά και τόση ομορφιά στους στίχους του, που με το σπαθί του κερδίζει επάξια μια από τις καλύτερες θέσεις μέσα στη μαχόμενη ποίηση.
Είναι ένας ποιητής του παρόντος και του μέλλοντος, που η μέχρι πάθους ασκητική ποιητική του αναζήτηση τον οδηγεί σε μεγάλα οράματα, στην εκπληκτική φόρτιση των λέξεων, για να φτάσει σ’ ένα επιθυμητό αισθητικό αποτέλεσμα, στην καθαρή ενατένιση όλων των προβλημάτων της ζωής, στη θρησκευτική έκσταση, στους φιλοσοφικούς και κοινωνικούς συσχετισμούς, στις εξάρσεις της ερωτικής πανδαισίας με την απεριόριστη ομορφιά.
Λέξεις άνθη που πέφτουν απ’ τα κλώνια των δέντρων.
Ανοιξιάτικα πουλιά, που πεταρίζουν από κλαρί σε κλαρί.
Νιφάδες χιονιού που στροβιλίζονται στη δίνη του αγέρα.
Λέξεις—αυγουστιάτικα τζιτζίκια που βομβούν ακατάπαυστα.
Κάπου κάπου σταματούν το άοκνο τραγούδι τους.
Όσο για τα οράματα και τα μεγάλα όνειρα, αυτά είναι που δεν έχουν σταματημό. Ας έχουν πάντα ή σχεδόν πάντα μια γεύση πικρή στο τέλος, γιατί δεν φτάνουν ή δεν μπορούν να φτάσουν ως εκεί που θέλει ο ποιητής για να μπορέσουν v’ αλλάξουν τη ζωή μας.
Τα όνειρά μας ψάρια
σ’ ένα πανέρι.
Ψάρια ξελεπισμένα
μέσα σ’ ένα κανίστρι.
Και μεις αναπνέουμε
τη στερνή πνοή μας
–με τα βράγχια διογκωμένα–
σπαρταρώντας
μες την απόχη του χρόνου.
Η απογοήτευση δεν διαρκεί
Η απογοήτευση δεν διαρκεί, γιατί αρχίζουν νέα όνειρα, νέες προσπάθειες με την ελπίδα της αυγής. Πέρα από την πικρή, την ξερή, την άγονη γη, υπάρχει πάντα η φωτεινή χαρά και τα όμορφα λουλούδια της ελπίδας.
Φυσικά χρειάζεται θέληση και δύναμη, χρειάζεται ασταμάτητος αγώνας.
Κωπηλατείτε!
Κωπηλατείτε ακούραστα, αδιάκοπα.
Μέσα στο λιοπύρι
Μέσα στην άρμη της θάλασσας.
Με ψαλιδισμένα φτερά.
Με κολοβωμένα όνειρα.
Κωπηλατείτε ξαμπράτσωτοι
Μέσα στην κάψα του μεσημεριού.
Μέσα στ’ ασέληνα σκοτάδια.
Κωπηλατείτε!
Ατενίζοντας κατάματα το αύριο
Κωπηλατείτε και θα διαβείτε τις συμπληγάδες
που φράζουν απειλητικά
το δρόμο της άνοιξης!
Οι παπαρούνες όπου να ’ναι θα φανούν.
Ο Δημήτρης Τσινικόπουλος νιώθει συχνά την ανάγκη της θρησκευτικής έκστασης, συχνά νιώθει την ανάγκη της ποιητικής προσευχής, με αρχέτυπες προεκτάσεις.
...πυρίμαχα υλικά
διηθούνται στους πόρους της ψυχής.
Θερμόφιλα βακτηρίδια
σ’ αλατόβρεχτους ερεβώδες ωκεανούς.
Πασιφαείς πρωθύστεροι δρομείς
αναδεύουν τον αρχέγονο
σπινθήρα της ζωής.
Και μ’ άλλο τρόπο συνεχίζει:
Σ’ ευχαριστώ
Άρχοντα των ουρανών.
Σ’ ευχαριστώ Θεέ της ειρήνης
γιατί μ’ εκάλυψες
με το ιμάτιο της ευφροσύνης Σου.
Το να προσπαθείς για παραπέρα, όλο να ταξιδεύεις, στη γη και στον ουρανό και ύστερα προσπαθείς να μας διηγηθείς ό,τι άκουσες, ό,τι αισθάνθηκες, ό,τι είδες, είναι για την τέχνη πολύ σημαντικό.
Σ’ όλη την ποίησή του, ξεχωρίζουν τα ερωτικά του ποιήματα που είναι και τα περισσότερα στο τελευταίο του βιβλίο Σύφλογο.
Οι αισθηματικές κι αισθησιακές κλιμακώσεις του ερωτικού πάθους ντύνονται με μια καταπληκτική ομορφιά.
Η αγάπη μου είναι Δροσοσταλιά
σ’ ένα ορθινό τριαντάφυλλο
Φρεσκοκομμένο πορτοκάλι
με χυμούς
Ένα ποτάμι που με παρασέρνει
σε άγνωστους όρμους.
Όταν μ’ αγγίζεις
το ποτάμι της ζωής
μέσα μου
γίνεται χείμαρρος ορμητικός
η χλόη ανθίζει και χαμογελά
θυμάρι μοσχοβολάνε
οι πλαγιές των λόφων.
Παρόλη τη ρομαντική διάθεση και τον αισθηματισμό του, παρόλη τη συναρπαστική μέθη του αισθησιασμού δεν σταματά τις σχέσεις του με το ρεαλισμό, γιατί γνωρίζει πολλά από τα μυστικά της αγάπης από τη γέννησή τους ως την οριστική τους ταφή...
Εχει μια δεξιοτεχνία στην ποίησή του να κρατά ζωντανό το ερωτικό όνειρο και να περιγράφει συναισθηματικές καταστάσεις με τον πιο θαυμάσιο τρόπο, ενθουσιαστικά, θα έλεγα, καθαρά, γιορταστικά.
Όλες οι λέξεις φορτισμένες, οι εικόνες ξεπερνούν σε λάμψη τ’ αστέρια και ο πόθος της αγάπης, το πάθος της αγάπης, παντού κυριαρχούν δίνοντας στους στίχους μια καταπληκτική μαγεία που ενώνει την ποίηση με την αληθινή ουσία και την αληθινή χαρά της ζωής.
Ποιητής με άπειρα προσόντα ο Δημήτρης Τσινικόπουλος, συνεχίζει τις αναζητήσεις του και τους προβληματισμούς του στη γη και στον ουρανό και ανοίγει μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας νέους κόσμους.
Τα οράματα και η πίστη
Τα οράματά του, η πίστη του στη δύναμη του Θεού και στη δύναμη του ανθρώπου, η ρομαντική του διάθεση στα θέματα της αγάπης που δεν τον απομακρύνει όμως, όπως θα περιμέναμε, από το στοχαστικό του ρεαλισμό, η ελπίδα της αυγής που δεν χάνεται, συνθέτουν μια ποίηση πέρα για πέρα ουσιαστική, που μεθοδικά ανοίγει προσβάσεις για το μέλλον, που προβλέπεται καρποφόρο.
Χαιρόμαστε την ποιητική δουλειά του και τη χαιρόμαστε καθώς βήμα βήμα την καταξιώνει και καταξιώνεται. Η ποίηση, μια δυνατή αόρατη πτητική ουσία, κυκλοφορεί μεθυστικά μέσα στο αίμα του και γίνεται ορμή δημιουργίας, που δεν δέχεται, ούτε μπορεί να δεχτεί φραγμούς.
Λειτουργεί απαράλλαχτα, όπως λειτουργούν οι κανόνες της ομορφιάς, που όταν δεν μας αγγίξουν, ποτέ δεν τις αγγίζουμε!
Λειτουργεί όπως η αγάπη, που αν δεν χτυπήσει την πόρτα μας, δεν θα της ανοίξουμε και η μοίρα μας θα είναι να μην τη γνωρίσουμε ποτέ.
Κλείνοντας αυτό το μικρό σημείωμα για τον ποιητή Δημήτρη Τσινικόπουλο, μπορώ να πω ακόμα πως τις ποιητικές αρετές του μπορεί να τις εξερευνήσουν κι άλλοι, όμως για τη σταθερή του σεμνότητα και την πνευματική του καλλιέργεια είναι σίγουρο πως ούτε θα το θελήσουν ούτε και θα μπορέσουν να μιλήσουν πολλοί.
Είναι όμως τα καλύτερα χαρακτηριστικά που τονίζουν ακόμη πιο πολύ την προσωπικότητα του ανθρώπου. Το ύφος των λόγων καλά είναι να συνδυάζεται πάντα με την πίστη και την πράξη, τότε και η αξία τους είναι ακόμη πιο σημαντική.
Οι «λέξεις–άνθη» τότε μονάχα αντιπροσωπεύουν την τιμή.
Γιάννης Χατζηιωάννου
εφ. Μακεδονία (14/9/1994)